Bestlookery – podróż sentymentalna
- Nieogar I Inni
- 23 lip 2019
- 4 minut(y) czytania
Początkowo chciałam przedstawić zestawienie jakichś stosunkowo nowych tytułów, niestety okazało się, że zaskakująco niewiele takich przychodzi mi do głowy. A ponieważ umiejętność fotografowania książek w księgarniach bez zażenowania i dziwnego uczucia niezręczności nie jest u mnie jeszcze właściwie rozwinięta, przygotowałam krótkie zestawienie, wybierając spośród przeczytanych już pozycji. Przynajmniej wiem o czym piszę, choć w jednym względzie.
Postanowiłam też nie ograniczać się wyłącznie do beletrystyki, choć z oczywistych względów nie będę mieszać „czystej” literatury z powieścią graficzną czy komiksem – mam co do nich nieco inne wymagania, ale również od strony technicznej okładka pełni w nich inną funkcję.
Ostatnia uwaga – przedstawione tytuły nie zawsze są mistrzowsko wydane pod względem edytorskim, ponieważ brak mi po prostu kompetencji (jeszcze, ha!), żeby je pod tym względem oceniać. Nie są to też przykłady empikowej złej literatury wydawanej na tanim papierze. Choć okładkę można rozpatrywać w zupełnym oderwaniu od treści, akurat tu, w tym subiektywnym zbiorze, przeważnie za okładką stoi treść.
Tam, Natasza Goerke
Wydawnictwo Czarne
Projekt okładki; Agnieszka Pasierska/Pracownia Papierówka
Mam nadzieję, że nikogo nie zdziwi fakt, że pierwszą książką, jaką chciałabym określić mianem bestlookera okazał się reportaż. Czarne przyzwyczaiło nas do jakości merytorycznej, ale to nie znaczy, że ze względu na gatunek pozwala sobie na pominięcie kwestii wizualnej. Choć zdarzały się wydawnictwu wpadki projektowe, Czarne z biegiem czasu pięknieje na wielu polach. Fajne Chłopaki pomagają, ale nie tylko oni.
Okładka jest w tym wypadku najlepszą zapowiedzią treści i stosunku autorki do opisywanego Nepalu. Mając w ręku taką książkę, traktuje się ją z czułością – dokładnie tak jak Goerke traktuje swój pełen sprzeczności drugi dom.
Wykład Profesora Mmaa, Stefan Themerson
Wydawnictwo W.A.B.
Seria Nowy Kanon
Ilustracje; Franciszka Themerson
Franciszka niejednokrotnie ilustrowała twórczość swojego męża, sama będąc tą mniej znaną z Themersonów – szkoda, ale to nie miejsce na przedstawianie biografii. Co nas interesuje to fakt, że strona graficzna odpowiada, czy raczej dopełnia stronę literacką. Jest jednocześnie koślawa i zgrabna, ascetyczna i przeładowana, dokładnie tak jak tragikomiczna opowieść o termitach i końcu świata.
Książkę kupiłam przypadkiem, zauroczona okładką właśnie – nie zawiodłam się. W środku jest nonsens, satyra, milijon aluzji i wielopiętrowych żartów, filozofia, muzyka, niezwykły język i mrowie termitów. Potem pozostaje już tylko sięgnąć po inne książki Stefana Themersona, by przekonać się, że nie tylko Marvel potrafił stworzyć interesujące uniwersum.
Opowieści Dengbeżów. Baśnie i bajki kurdyjskie
Wybór i tłumaczenie: Joanna Bocheńska
Wydawnictwo Namas
Ilustracje: Paulina Krajewska
Choć może się wydawać, że okładka na zdjęciu nie powala, oczaruje was, gdy tylko weźmiecie książkę do ręki. Jest dość duża, wydrukowana na kredowym papierze (więc ciężka, ale można czytać z dziećmi – strony grzecznie leżą), dzięki czemu ilustracje – w charakterze gdzieś pomiędzy akwarelą a grafiką – mają miejsce by robić wrażenie.
Dodajmy do tego prześliczne kolory, nietypowy font i, przede wszystkim, niesamowite opowieści; spisane na przestrzeni lat baśnie kurdyjskie. Dodajmy, że to pierwsze tego typu wydanie w Polsce.
Ciekawscy znajdą tu przyjemną recenzję;
Ocean na końcu drogi, Neil Gaiman
Wydawnictwo Mag
Tłumaczenie; Paulina Braiter
Projekt okładki: Piotr Chyliński
Ilustracja na okładce; Irek Konior
Tego pana nie trzeba chyba przedstawiać, dodajmy, że to prawdziwy rekordzista jeśli chodzi o ilość wydań, serii, projektów okładek wystarczy spojrzeć – https://ostatniatawerna.pl/przez-okladkowy-swiat-pozycji-gaimana/.
Wracając, bardzo podoba mi się ostatnie wydanie dzieł Gaimana, ale tylko pod względem okładek. Jako seria, rzeczywiście wygląda świetnie, ale to wydanie z 2013 roku ma porządny papier, świetny format i okładkę nawiązującą do projektów dla dzieci, a jednocześnie… nie żenującą (nie myślę wcale o wydaniach Pielewina, nic a nic).
Na żywo kolory są nieco bardziej nasycone i czerwony odblask w jeziorze przyciąga wzrok, a im dalej zagłębiamy się w opowieść, tym okładka nabiera niepokojącej wymowy.
Fortynbras się upił, Janusz Głowacki
Wydawnictwo Bosz
Ilustracje i projekt graficzny Wojciech Pawliński
Moja przygoda z Głowackim zaczęła się od tego wydania – nietypowo duży format, krzykliwe barwy, kolaż (również typograficzny), a w środku… dramat. Jako rodzaj literacki oczywiście, choć gatunek właściwie też.
Cierpki humor, gorzkie konkluzje i przejmujący obraz bezsilnego Fortynbrasa. Szata graficzna paradoksalnie podkreśla beznadzieję wyzierającą spod kostiumu ironii i opowieści o władzy. Ilustracje, wyjątkowo graficzne, ściśle związane z typografią, dają namiastkę tego, czego moglibyśmy doświadczyć oglądając Fortynbrasa… na deskach teatru.
Projekt Pawliśkiego otrzymał nawet małą nagrodę, tu konkurs i więcej ładnych publikacji https://www.facebook.com/warstwy/posts/1572426849674750/
Ma być czysto, Anna Cieplak
Krytyka Polityczna
Projekt okładki; Anna Pluta
Po tę publikację pewnie nie sięgnęłabym nigdy, gdyby nie zajęcia. Ale książka Cieplak to nie tylko wyróżniony przez Politykę projekt okładki, to opowieść o klasowości bardzo bliska… powieści dla młodzieży.
Niech to nikogo nie zniechęca. Cieplak opowiadając o dorastaniu mówi o „przynajmniej pięciu latach ciężkich urojeń” świetnie portretując swoje bohaterki, młodzieżowy język codzienności (a to trudna sztuka, bardzo łatwo się skompromitować), środowisko w którym dorastają, a przede wszystkim system społeczno-ekonomiczny determinujący ich przyszłość.
Nie brakuje tu empatii i sympatii dla postaci, są ważne wątki obyczajowe, ale , co być może najważniejsze, nie ma oskarżeń, jaka to zepsuta i zła jest nasza dzisiejsza młodzież.
Czarna Madonna, Remigiusz Mróz
Wydawnictwo Czwarta Strona
Projekt okładki; Dark Crayon
To właściwie jedyna pozycja, której nie czytałam, ale – abstrahując od opinii na temat twórczości Mroza – trzeba oddać Czarnej Madonnie, że okładkę ma świetną – prosty pomysł, wykonany starannie zwraca uwagę przede wszystkim kolorem i liternictwem wpisanym w ilustrację.
Poproszę więcej kryminałów w równie udanej oprawie. Dość już tych odstręczających wprawek w Photoshopie i dziwnych kolaży robionych na odwal!
Mały bonus:
Grandhotel, Jaroslav Rudiš
Tłumaczenie Katarzyna Dudzic
Wydawnictwo Książkowe Klimaty
Projekt okładki; Justyna Boguś
Niewielka publikacja zdobyta na Targach Książki w Opolu wciąż czeka na przeczytanie, ale Książkowych Klimatów nie mogło zabraknąć w zestawieniu. Okładka jaka jest, każdy widzi, ale nie każdy wie, że również jej faktura jest… satysfakcjonująca. Nie umiem znaleźć innego słowa dla tego projektu.
W środku ma się znajdować nieco abstrakcyjny czeski humor cynicznego wczasowicza, gorzkie konstatacje na temat rzeczywistości przykryte żartem i nonszalancją. Wierzę. W końcu KK specjalizuje się w przybliżaniu literatury pomijanej, choć przecież tak bliskiej geograficznie.
Przygotowując zestawienie stwierdziłam, że podoba mi się szczególnie wiele książek wchodzących w skład serii wydawniczych i warto by zrobić z nich osobny wpis. Czekajcie na seryjne bestlookery! (Będzie więcej fantastyki).
Comments